Ludwig Wittgenstein (1889-1951)
Net als Wittgenstein in de periode van zijn leven waarin hij de Filosofische
Onderzoekingen formuleerde, heb ik problemen met het structuren, samenvatten
en concluderen van de "filosofische onderzoekingen". Het is extreem
moeilijk om hier lijn in te brengen. Voor Wittgenstein een on-bereikt/
behaald doel en voor nog velen een mogelijk levenswerk. Voor anderen
een feit, een logische constatering die logisch in de gedachte geaccepteerd
wordt en geen verdere taalkundige/woordelijke uitleg nodig heeft.
Als we de "Tractatus Logico Philosophicus" en de "Filosofische Onderzoekingen"
samen zouden voegen, perfectioneren en duidelijk zouden structuren,
zouden we volgens Wittgenstein de problemen van de filosofie eens en
voor altijd opgelost hebben.
(Wat mij betreft weten we dan de grens van
"de gedachte", die ons door taal is opgelegd en de grens die de gedachte
de taal oplegt. In de gedachten kunnen we veel meer weten dan dat we in
woorden duidelijk of kenbaar kunnen maken. En dat zal altijd blijven,
want anders had dit vak niet meer bestaan omdat Wittgenstein het probleem
opgelost had.
Alsof men zou stoppen met na te denken over dingen en zich
overal bij neer zou leggen.
Hij heeft wat mij betreft alleen een basis
gelegd om filosofie te kunnen verklaren; door het lezen van het boek
wordt je aangezet tot eigen filosofische onderzoekingen. Twijfelen aan
dingen en twijfel overbrengen doormiddel van taal is noodzakelijk om
als kind uit te groeien tot een zelfstandig individu (bijvoorbeeld).
Tegenstrijd is deze wereld. Filosofie is voor iedereen wat anders.
Vele perspectieven zijn mogelijk maar overal zitten sporen van
De waarheid/een waarheid in. En zoals Wittgenstein het begreep is dit
het beeld van "het verhaal" en dit de enige manier van vele wijze en
wegen om het beeld over te brengen).
|