De WSPU

Oprichting en doel
In 1903 werd onder leiding van Emmeline Pankhurst, met behulp van haar twee dochters Christabel en Sylvia, de Women's Social and Political Union opgericht. Deze organisatie ontwikkelt zich tot een zogehete suffragettebeweging, waaruit later meerdere militante acties voorkomen.
Het eerste doel van deze beweging was om meer vrouwen uit de hogere klasse te betrekken bij de strijd voor het vrouwenkiesrecht.

Vrouwenrechten: oninteressant?
In 1905 hadden de media geen interesse meer in de strijd voor de vrouwenrechten. Brieven van fans van de suffragettes werden niet meer in kranten gepubliceerd, er werd niet meer bekend gemaakt wanneer er een bijeenkomst zou zijn en soms weigerden kranten zelfs stukken over de suffragettes te publiceren.
De suffragettes moesten dus op een andere manier aandacht zien te krijgen.Ze gingen andere methodes gebruiken.

De acties van Christabel en Annie
Op 13 Oktober 1905 werden Christabel en Annie Kenney (ook een suffragette), gearresteerd. Ze waren naar een bijeenkomst gekomen in Londen om Sir Edward Grey te horen spreken, een minister in het Britse parlement. Wanneer hij aan het woord was riepen de twee vrouwen steeds: "Zal de Liberale Overheid vrouwen kiesrecht geven?" In het begin werden ze genegeerd.Ze hadden ook een spandoek bij zich waar groot op stond: VOTES FOR WOMEN. Deze hielden ze omhoog als ze de vraag stelden. De twee weigerden op te houden met schreeuwen, waarna de politie opgeroepen werd om de twee te verwijderen. Ook met de politie weigerden ze mee te gaan, ze spuugden en sloegen de mannen.

Gevolgen van de acties
Ze werden gearresteerd en het beledigen van een politieman werd hen ten laste gelegd. Christabel en Annie werden schuldig bevonden en moesten een boete betalen. Toen ze deze weigerden te betalen werden ze naar de gevangenis gestuurd. Christabel voor een week en Annie voor drie dagen.
Het land was geschokt, het was voor het eerst dat vrouwen geweld hadden gebruikt om stemmen voor zich te winnen.
De volgende morgen stonden de kranten vol met kritiek op hun optreden maar de volgende week volgde er steeds meer lovende kritiek en brieven van mensen die hun steun betuigden aan de suffragettes.
20 Oktober, de dag dat Christabel de gevangenis verliet werd er in de Free Trade Hall een bijeenkomst geregeld om steun te betuigen aan Christabel en Annie.
Dat was voor veel mensen de eerste keer dat ze van de WSPU hoorden, wat leidde tot een groot aantal nieuwe leden.
De suffragettes hadden door deze ene actie meer publiciteit verkregen dan in al de jaren hiervoor. Uiteraard gaf dat ze een idee.

Nieuwe acties
De hierop volgende acties waren interrupties wanneer politici speeches gaven, ze gaven zelf speeches en deelden pamfletten uit op de straat. Ze werden erg lastig, bijvoorbeeld wanneer Churchill een toespraak gaf; elke keer als hij een zin wilde beginnen werd hij overrompeld door de suffragettes die allen maar riepen: "Votes For Women" of "Give Votes To Woman".
De zomer van 1908 werd de tactiek van het ingooien van ruiten geïntroduceerd, ruiten van overheidsgebouwen. Op 30 juni marcheerden de suffragettes door Downing Street en begonnen kleine stenen door de ramen van de premier te gooien. Gevolg van deze demonstratie was dat er 27 vrouwen werden gearresteerd en naar Holloway Prison werden gestuurd.
Op 13 Oktober 1908 hield de WSPU een grote demonstratie in Londen en probeerden binnen te dringen in the House of Commons. Ze werden met geweld behandeld en uiteindelijk werden er 24 vrouwen gearresteerd, onder wie Emmeline. Ze werd 3 maanden naar de gevangenis gestuurd.

In de gevangenis
De gevangenissen in die tijd waren koud, vies, donker en stoffig. Het eten was er verschrikkelijk en voor een dame als Emmeline was het een hele andere wereld dan ze hiervoor ooit gezien had. Door haarzelf te wassen met het vieze water ging ze zich ziek voelen.
Na een paar dagen in de gevangenis werd Emmeline echt ziek en naar het gevangenis ziekenhuis gestuurd. De eerste nacht daar werd ze wakker gehouden door het huilen en schreeuwen van een vrouw in de kamer naast haar.In die kamer was een vrouw aan het bevallen zonder enige comfort of hulp. Emmeline walgde hiervan en besloot dat wanneer vrouwen kiesrecht hadden, ze ervoor zou zorgen dat dit soort dingen nooit meer konden gebeuren.