The Cat and Mouse Act

De volgende keer in de gevangenis vertelde ze de gevangenisbewaarder dat ze het zat was dat de suffragettes werden behandeld als criminelen. Hij vertelde haar dat ze er niks aan konden doen. Wanneer Emmeline uit de gevangenis kwam vertelde ze haar opvolgers dat ze in de toekomst alle gevangenisregels zouden negeren, totdat ze behandeld zouden worden als politieke gevangenen. In 1909 maakte een suffragette in de gevangenis, Marion Dunlop, bekend dat ze weigerde te eten zolang ze niet behandeld werd als politieke gevangene. Nadat ze haarzelf 91 uur had uitgehongerd, werd ze vrijgelaten.

De overheid was bezorgd over deze beslissing. De vrouwen niet laten sterven in de cel, dat zou een slechte naam geven. Maar zomaar de vrouwen vrijlaten kon ook niet.
Er werd een verschrikkelijke beslissing gemaakt; de vrouwen zouden voortaan geforceerd worden te eten, ze hadden geen keuze. Maar ook geforceerd het eten naar binnen werken, met behulp van rubberen slangen, een dokter en de helft van het gevangenispersoneel, liep op niks uit.
Er werd een wet opgesteld waarin stond dat hongerstakers zouden worden vrijgelaten tot ze weer op krachten zijn.

Ook Emmeline maakte hier gebruik van. Elke keer wanneer ze in de gevangenis belandde ging ze in hongerstaking. Dan werd ze vrijgelaten totdat ze weer aangesterkt was. Als ze dan weer in de in de gevangenis terecht kwam, ging ze weer in hongerstaking.

Deze wet werd bekend als: 'The Cat and Mouse Act'.


WSPU postcard published in 1913

In de zomer van 1914 waren er vanaf de periode van de eerste arrestatie, meer dan 1000 suffragettes gearresteerd geweest voor het vernielen van openbare gebouwen, en huizen van ministers en andere politici. Het aantal actieve leden dat meedeed aan de demonstraties was nu erg klein geworden.
inhoud verder