Visoenen: het rad
In haar 2e kosmosvisioen verschijnt het wereld-al aan haar in de vorm van een rad. Het heeft
de functie als drager van de kosmische cirkel, waardoor de totale figuur wordt bepaald door een samenstel van cirkel & kruis.
De kruishouding van de mens is de belichaming van het assenstelsel dat het wereldgebouw draagt, en door deze assen in vieren wordt gedeeld. Het hoofd, de voeten en de beiden armen reiken naar de vier windstreken en de gestalte zelf die de kruisvorm belichaamt kan worden gezien als de préfiguratie van de gekruisigde Christus, n.l. Adam de 1e mens.
In het rad waarin de mens omgeven wordt door planten en sterren vormt hij het middelpunt van het universum. De uitleg door een stem uit de hemel is hoe de gehele schepping, de hele natuur in dienst staat tot de mens. De gesloten kring, de onophoudelijke voortbeweging, is de onveranderlijkheid van de 'liefde Gods'. Op dit kringvormig kosmosbeeld gaat Hildegard in met de woorden: "De mens is schepsel, tegelijk ook schepper. Hij is een schaduw van God zelf bij wie het volledige weten berust ". De mens is hoogwaardiger dan de hele schepping - is voortdurend in gesprek met de kosmos. Vuur, water en aarde bevinden zich en zijn werkzaam door de mens. Deze elementen zijn een vaste samenstelling van het wereld - al en zijn onderling verbonden met elkaar. De mens is in alle opzichten het centrum. Hildegard verklaarde dat het ei vanwege zijn natuurlijke samengestelde vorm beter in staat zou zijn de meerledige structuur van de kosmos te symboliseren dan de cirkelvorm van het rad.
|
