Michel Foucault (1926-1984)

In het boek "Geschiedenis van de seksualiteit – De wil tot weten I" begint Foucault met het naar voren brengen van de heersende veronderstelling; "Dat de westerse mens vanaf de 17e eeuw is onderworpen aan een Victoriaans regime, waar de seksualiteit wordt afgesloten. Een nadere kijk laat zien, dat er vanaf de 17e eeuw een ontploffing van vertogen rondom en naar aanleiding van seks plaatsvond. Vertogen die institutioneel opgewekt worden. Het voorbeeld hiervan is de Biecht. Ook in de geneeskunde, psychiatrie is er een opkomst van vertogen. Er is een uitbreiding en er zijn verregaande verspreidingen van ‘apparaten’ die bedoeld zijn om over seks te spreken. Na de 18e eeuw werden er steeds meer "seksuele afwijkingen" aan het licht gebracht. Hierover zegt Foucault, niets van alles wat een afwijkend persoon is ontsnapt nog aan zijn eigen seksualiteit.

Er zouden 2 procedures zijn die de waarheid van de seks produceren: De ‘ars erotica’ en de ‘scientia sexualis’. In de ‘ars erotica’ draait het erom om de lust in relatie tot jezelf te zien. De waarheid van de seks moet in de seksuele praktijk zelf terug gebracht worden. Onze hedendaagse beschaving beoefent een ‘scientia sexualis’; de seks wordt ondervraagd en andersom vraagt de waarheid erom om uitgeschreeuwd te worden. Het ware vertoog over de seks heeft zich over verschillende terreinen verspreid. Van de biecht naar de pedagogiek en medische wetenschap van de 19e eeuw, om de seksuele bekentenis bloot te leggen. Deze ‘wil tot weten’ komt tot stand in wetenschappelijke vorm door middel van een aantal procedes: -De bekentenis wordt in vaste vorm gecodificeerd -Door achter alles een seksuele oorzaak te zoeken -Door de seksualiteit als latent te stellen -Door de bekentenis als teken -en niet meer als bewijs- te beschouwen -Door seks in medische termen te plaatsen, worden ‘ seksuele afwijkingen ’ benoemd.

Er is dus niet geweigerd de seks te erkennen, maar er zijn ‘ware vertogen’ over de seks geproduceerd. De maatschappij heeft men gedwongen erover te spreken. En zij heeft deze in woorden uitgedrukt.

ga verder naar vragen over Foucault