Judith Butler over travestie
Judith Butler's favoriete voorbeeld van gender is travestie omdat deze
vorm van kunst de ware gender identiteit en de gedachte dat gender iets innerlijks zou zijn goed tot
uitdrukking brengt. Bij travestie stemmen de uiterlijke verschijning en de lichamelijke
sekse juist niet overeen. Travestie vormt enerzijds een parodie op gender, maar anderzijds
toont het wat gender feitelijk inhoudt. Dat alle verschijningsvormen van gender, man/vrouw
zijn, in feite performances zijn. Gender doe je, sekse ben je.
De performance van een travestiet brengt de twee-deling, man-vrouw , onder de aandacht
en toont de onleefbaarheid ervan. Travestie geeft niet uitdrukking aan een homoseksueel
verlangen maar juist aan heteroseksueel verlangen, het verlangen naar de andere sekse.
Homoseksuele verlangens worden door de psycho-analyse abject (verwerpelijk) genoemd, maar
hebben wel sociaal bestaansrecht.
Het optreden van 'Drag-Queens' is voor Butler het bewijs dat zowel originele vrouwen als
nabootsingen performatieve constructies zijn. Zij tonen aan dat het wezen van gender
niet in het lichaam zit, maar steeds weer opnieuw wordt gecreëerd als vrouwelijk maakbare
constructie. Dit nabootsen moet men niet zien als een bevestiging van gender stereotypen
maar juist als het ontwortelen ervan. De gender die wordt aangebracht door
kleding vormt een schijn realiteit. Een man verkleedt als vrouw of een vrouw verkleed
als man blijft men altijd als de verklede versie van de 'echte' zien. Wat maakt een vrouw
tot een vrouw en een man tot een man ? Hormonen, het lichaam of de hersenen ?
Judith Butler verwerpt deze vragen als wezensvragen. Belangrijker vindt zij de vraag:
hoe worden constructies van vrouwelijkheid en mannelijkheid ingezet als middel om mensen
in te delen, uit te sluiten en te veroordelen of te beoordelen?
Hegeliaans aan Judith Butler's gedachte is: "Identiteit wordt niet alleen bepaald door de
positie die men inneemt, maar ook door de negativiteit, hetgeen men niet is".
|
